Marek Niedźwiecki

Taki film dzisiaj widziałem. Jest dokumentem naszych czasów. Refleksją, próbą pokazania naszej planety. Tego co piękne, dobre, pozytywne, ale także tego co złe. Do obrazu gra znakomita muzyka w wykonaniu takich artystów jak choćby Michael Stearns (grałem go kiedyś często pod hasłem "muzyczne nasdwoje") czy Dead Can Dance - tutaj rekomendacji i przypomnienia nie trzeba...
Film powstał w 1992 roku. Jego twórcą jest Ron Fricke (wcześniej miedzy innymi wykonał zdjęcia i montaż słynnego obrazu „Koyaanisqatsi”). To takie 90 minut podróży po świecie. Coś w rodzaju „spieszmy się kochać naszą ziemię, tak szybko znika…”. Filmowanie zajęło ekipie ponad rok, a więc taki był nasz świat prawie 20 lat temu. Oj, to chyba rzeczywiście trzeba się spieszyć. Pewnie wielu pokazanych miejsc nie ma już takimi, jakie widzimy na filmie. Najbardziej mi się podobały Indie (ech, Varanasi wygląda zjawiskowo…), Nepal (Kathmandu nie zmieniło się wiele od 1984 roku, kiedy je widziałem) i… (guess what?) Australia! Do tych miejsc nie trzeba mnie namawiać. Pakuję walizkę (harmonię, jak mówi Piracki) i trza lecieć. No tak, ale już na razie nie mam urlopu na takie wyprawy. Pomyślę o tym jednak. Państwu też to radzę, życie tak szybko mija… Fragment filmu realizowano także w naszym kraju. Dotyczył obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Nie wszystko jest piękne. Film pokazuje także naszą skłonność do samounicestwienia. My ludzie… Najważniejsi, najmądrzejsi, a i tak nie umiemy sobie poradzić na przykład z grypą. Proszę na siebie uważać…

Trzeba oglądać piękne miejsca, zapraszam więc znowu na Kangaroo Island. Zdjęcia wykonał Sean McGowan. To On mnie namówił do „markowania” „Roxanne” Police. W takich okolicznościach przyrody nie musiał mnie długo namawiać.
p.s. „Baraka” na DVD w EMPIKu można kupić za 10 złotych…