Marek Niedźwiecki

Park w Utah albo dalszy ciąg wiatru. Z wiatrem ładniejsze zdjęcia. Kolorowe, jak ze snu. Jeśli ktoś śni kolorowo. Ja tak. Ostatnio praktykuję włączanie Piotra Bucika (trójkowego budzika) i śnienie dalszego ciągu. Świetnie mi się to udaje. Piosenki wplatają się w sen. Proszę spróbować. To takie proste, a efekty niesamowite. Dziwny jest ten nasz mózg, prawda?




Wczoraj była wiosna. I Święty Patryk... Dziś znowu przedwiośnie. Temperatura odczuwalna niższa. Powrót do kurtki zimowej i butów takich samych. Ale to już chyba ostatni raz... Nie ma to tamto, wiosna przyjdzie i tak. Czy już jest dobra pora na wymianę opon w samochodzie? Muszę zapytać specjalisty. „Driving With the Brakes On”. Tak, w maluchu nie zapalała się lampka, że hamulec ręczny jest zaciągnięty. Niestety... Jechałem z Łodzi do Warszawy, żeby odebrać kolegę na lotnisku. Wracał z Wiednia. Jakoś bezwiednie zaciągnąłem ten ręczny. Gdzieś po drodze, na krótkim postoju. Na Okęcie dojechałem. Ręka poszła, żeby zaciągnąć, a tu niespodzianka. Był zaciągnięty. Nie miałem czasu, żeby się zastanawiać. Szybko na halę przylotów. Zdążyłem... A samochód? Pan Waldek łapał się za głowę, ale udało się. Nadal jeździłem „żółtą strzałą”. Jedna piosenka, a ile wspomnień? Chyba o to właśnie w tym wszystkim chodzi.
Kolega Marek wrócił wczoraj z Barcelony. Andrea Motis „do autro lado do azul”. Premiera płyty była 1 marca. Świetny album! Hołd Artystki dla muzyki brazylijskiej. Sierota mówi, że Andrea śpiewa tutaj wyłącznie po portugalsku. Mnie to wcale nie przeszkadza! Słucham i słucham. W sam raz do Smooth Jazz Cafe. Jednym z muzyków na tej płycie jest Sergio Krakowsky. Musi mieć polskie korzenie, ale urodzony w Brazylii. Gra na pendeiro, czymś w rodzaju tamburynu. I śpiewa drugie głosy. Słuchać w najbliższej Markomanii. Jeśli płyta nie zostanie w odtwarzaczu domowym...
Zdęcia: 1 października 2017. Capitol Reef National Park, Utah, Stany Zjednoczone.